27 aug WAAROM VROUWENTEAMS IN RELATIE WORDEN GEBRACHT MET HET METAFOOR KRABBENMAND-(D)EFFECT?

KRABBENMAND- DEFECT

Laat ik deze blog beginnen met hoe ik kom bij het krabbenmand-effect. Of misschien is krabbenmand-defect een betere woordkeuze. Enkele jaren geleden legde cabaretière Karin Bruers heel helder uit wat de essentie is van het krabbenmand-effect.
Ze had mij met deze metafoor…dit herkende ik…vanuit mijn eigen gedrag én bij anderen. Tjee…wat een dom gedrag: elkaar klein houden en niet verder brengen…bah. Vanaf dat moment ben ik hier bewuster mee omgegaan en heb ik mezelf geleerd om hier niet meer in bij te dragen…ik wilde – geïnspireerd door dit cabaretmoment- andere vrouwen bewust maken hiervan met als doel om met dit gedrag te kappen. Het lukt! Ben nog lang niet klaar! Ik ga door! Bedankt Karin Bruers!

De definitie van ‘een krabbenmand’

De definitie van ‘de krabbenmand’; krabben zijn prima in staat om uit een te mand klimmen, behalve wanneer die mand gevuld is met andere krabben. Dan proberen ze er allemaal tegelijk uit te klauteren en komt er geen krab meer uit omdat ze elkaar zo terug de mand in trekken. De visser hoeft de mand zelfs niet af te dekken. Uiteindelijk gaan ze niet overleven. Bron: ondernemenmeteffect
Oké, een uitleg uit eigen ervaring:

Vrouwen worden dikwijls vergeleken met deze metafoor en ik ben gaan snappen waarom. Dagelijks heb ik het genoegen om met veel vrouwelijke professionals te mogen werken in een groep en ons streven is om daar een sterk samenwerkend team van te maken dat elkaar vertrouwt en dat elkaar iets gunt. Makkelijk? Absoluut niet. Haalbaar? Zeker wel!

Waarom het niet makkelijk is; vrouwen in deze groepen pakken graag als individu alles zelf op en ze handelen graag zelf alles af. Ik begrijp dat wel, want vaak heb je zo de ultieme ‘control’, echter effectief is het beslist niet. Zeker in een wereld die ‘fast moving’ is, is het niet ‘wise’ om alles zelf te doen en geen samenwerking op te zoeken. Fijn, dat je alles zelf wilt doen, maar waar ik wel van schrik is dat áls vrouwen samenwerking gaan opzoeken of tot samenwerking gedreven worden dan ontstaat er vaak iets heftigs in dat proces. Wat? Ze gunnen elkaar bar weinig, ze worden gemeen. Ja, in dat opzicht herken ik groepen vrouwen in werksituaties met het metafoor de krabbenmand.

Ik zeg; kom op nou; wij kunnen beter, streef ernaar om te werken in een sterk innovatief samenwerkend team dat klaar is voor de toekomst. Hoe? Maak je eigen belang ondergeschikt aan dat van een ander; geef die andere krab dat duwtje om uit die krabbenmand te komen, gun elkaar iets!

‘Girls compete with each other, women empower one another’

Voorbeeld uit praktijk

Els belt me op voor advies. De vraag is; ‘Wat moet ik aan met ons team van assistants?’ Als ik vraag wat er gebeurt, vertelt ze dat ze er achter is gekomen dat ze elkaar het licht niet in de ogen gunnen. Hoe ze elkaar tot middelmatigheid ‘dwingen’ en elkaar zwart maken. Duidelijke case van de krabbenmand een groep vrouwen (girls) die elkaar onbewust (?) tegenwerkt, er mag er geen één boven het maaiveld (de rand van de mand) uitsteken…

Ik stel haar vragen; Of er sprake is van een angst in het team? Wie voelt zich niet veilig? Els geeft aan geen idee te hebben. Wel geeft Els (tussen neus en lippen door) aan dat het directieteam gereorganiseerd wordt op kort termijn, 20% van het sr. Management wordt de wacht aangezegd, de organisatie wordt ‘platter’ en daardoor flexibeler op de lange termijn…geen gezellige boel dus…en dan nog maar niet te spreken over het feit dat het directieteam elkaar het licht ook niet in de ogen gunt. Gezellig.

Probleemanalyse

Punt 1. In dit voorbeeld; het zijn niet alleen vrouwen die hetzelfde fenomeen vertonen, ook in gemengde teams (mannen én vrouwen) en/of mannenteams komt het voor.

Punt 2. In een niet ‘veilige omgeving’ (een omgeving waar het vertrouwen en gunnen mist) gaan mensen over in overlevingsgedrag (ze gaan vechten…of vluchten) en vervolgens slaat dit door naar groepsgedraging (copy/paste gedrag) en zo blijven ze allemaal met elkaar in verbinding ondanks dat ze er allemaal slechter van worden. Uiteindelijk zal hier ook het krabbenmand-defect een eindresultaat zijn.

Hoe dan wel?

Mensen die weten wanneer ze wel in verbinding moeten zijn én wanneer ze juist buiten die verbinding moeten blijven of zelfs de verbinding moeten verbreken; deze mensen bereiken vaak het meeste in de toekomst van werk.

#futureofwork

We zitten in de overgang naar een nieuwe energie. We zien dat werk in transitie is, dat vraagt ons om te anticiperen. Hoe dan? Door vragen te stellen aan jezelf. Waarom zijn wij nog nodig in de toekomst? Waar zijn wij nodig? Hoe zijn wij nodig? Hoe blijf ik van waarde? Wie en wat heb ik daarvoor nodig? Dit zijn pittige vraagstukken.

Je kunt in ieder geval twee paden kiezen.

1. Doemdenken en belanden in een krabbenmand defect
2. Focussen op de kansen en vernieuwen. Maar hoe vernieuw je? De wereld is één grote krabbenmand waarin we elkaar vaak onbewust gevangen houden in oude energiepatronen. Doorbreek deze oude energiepatronen! Klim uit die krabbenmand en geef elkaar een duwtje om eruit te komen!